Vorige week zondag was Pentatonix voor de 2de keer in België voor een concert en voor de 2de keer waren ik en Huisgenoot 2 erbij. Het was trouwens dankzij hem dat ik hen leerde kennen.
Pentatonix
Een a capella band uit Texas die in 2011 ontstond nadat de 3 originele leden (Kirstie Maldonado, Mitch Grassi en Scott Hoying) op zoek gingen naar minstens 1 extra bandlid om te kunnen deelnemen aan “The Sing Off”.
Ze leerden Avi Kaplan kennen via een gemeenschappelijke kennis in het a capella milieu en contacteerden Kevin Olusola nadat ze een Youtube video zagen waarin hij celloboxte (een zeer geslaagde mix van cello en beatboxen, waarmee hij nu ook een solo album uit heeft).
Ze ontmoetten elkaar voor het eerst de dag voor de audities, deden een geslaagde auditie en wonnen dat jaar ook de finale.
Waarna ze vrijwel onmiddellijk gedropt werden door hun label, maar absoluut niet bij de pakken bleven zitten door een nieuw contract te tekenen onder een docher maatschappij van Sony en ondertussen een ontzettend populair Youtube kanaal op te starten (met meer dan 8 miljoen subscribers en meer dan 900 miljoen cumulatieve views).
Hun meest succesvolle nummer is hun Daft Punk medley, waarvoor ze eerder dit jaar ook een Grammy voor Best Arrangement, Instrumental and A Cappella
De groep brengt vooral popnummers, maar durft ook jazz, klasiek en zoveel meer aan. Ze brengen covers, regelmatig onderde vorm van medleys, in een eigen jasje en sinds kort ook meer eigen originele songs.
Wat hun stijl zo uniek maakt is het veelvuldig gebruik van vocale perucsie niet enkel onder de vorm van beat boxing maar ook onder de vorm van de Basso Profondo stem van Avi Kaplan, waarvoor ik helemaal smelt.
Het concert
Vorig jaar speelden ze nog in Trix, dit jaar verhuisden ze naar het veel grotere Vorst Nationaal. Het gevolg daarvan was wel een iets groter franssprekend publiek en die zijn een stuk rumoeriger en ook een stuk onvriendelijker, heb ik tijdens de laatste paar concerten in en rond het Brusselse moeten ontdekken. Duwen, trekkenen meer van onfraaie dingen om toch maar te proberen onze plaatsjes op de eerste rij in te pikken. Wel, dat was buiten die beer van een huisgenoot van mij gerekend.
Dat zootje ongeregeld kon echter de pret niet storen. Ik genoot van een heerlijk concert met een mix van covers en eigen materiaal, snelle nummers en meer ingetogen nummers, hier en daar een intermezzo met een grappige anecdote en was me momenten tot tranen toe geroerd.
Een hele fijne ervaring en ik kan niet wachten tot ze ons landje tijdens een volgende tour opnieuw een bezoekje brengen.
VIP arrangement
Net als vorig jaar was er dit jaar de mogelijkheid om in te tekenen op een VIP arrangement. Vorig jaar kozen we voor het pakket met een goodiebag, vroegere toegang tot de zaal en de shop en korte meet&greet tijdens een signeer sessie.
Dit jaar kozen we voor het 2de pakket met daarin:
– meevolgen met 1 nummer tijdens de soundcheck
– een Q&A sessie
– op de foto met de groep
– korte meet&greet tijdens de signeer sessie
– goodie bag (met een PTX zonnebril en een gelamineerd inkomst ticket dat binnenkort dienst zal doen als bladwjzer)
– vervroegde toegang tot zaal en shop waar ik dit jaar een t-shirt kocht (vorig jaar een hoodie) en de berige huisgenoot een hoodie en een t-shirt
En hoewel ik tijdens de signeersessie niet veel meer dan een “hi” en een “thanks” kon uitbrengen en al helemaal niks durfde te vragen tijdens de Q&A sessie genoot ik er immens van.
De Huisgenoot die vorig jaar, net als ik, maar heel weinig kon uitbrengen nadat Kevin hem op zijn schoenen complimenteerde, stak deze keer een hele monoloog af en kreeg er nog 2 knuffels voor in ruil. Hij straalde er echt helemaal van 😉
Highlights
Het is heel moeilijk om van deze prachtige show een aantal highlights te kiezen, maar als het dan toch moet dan ga ik voor de 2 nummers die me het meest kippevel bezorgenden:
Standing by – een nummer waarin Avi de lead vocals met ontzettend veel charme op zich neemt en zo bewijst meer te zijn dan een superlage basstem. Het nummer kwam trouwens tot stand vorig jaar in Antwerpen 😉
That’s Christmas to me – een nummer waarvan ik sowieso al kippenvel krijg, maar nu echt tot tranen geroerd was toen ze besloten het “off mic” te zingen en zo een zaal van rond de 4000 man muisstil kregen.
(een zaal die daarna trouwens eens zo uitbundig losbarste met de Daft Punk Medley)
Foto’s
Zomermaan 